Όταν πήγα να διαλέξω από μια γέννα , παρ΄ ότι ήθελα αρσενικό , την προτίμησα απ ΄ τον τρόπο που με πλησίασε και με κοίταξε στα μάτια . Γι αυτήν την επιλογή μου δεν μετάνιωσα ποτέ , αφού κάθε στιγμή μού δειχνε την αγάπη και την αφοσίωση της . Φύλακας και παρέα της μάνας μου , στην μονοκατοικία μας δεν τολμούσε να μπεί κανείς και καθ όλη την διάρκεια που ο επισκέπτης βρισκόταν στο σπίτι η Ανούκ τον παρακολουθούσε διακριτικά . Χάρη σ΄ αυτήν η ηλικιωμένη μητέρα μου μπορούσε να κάθεται έξω στην αυλή τα καλοκαιρινά βράδια . Η παρέα της και ο άγρυπνος φρουρός . Τι να πρωτοθυμηθώ , τις βόλτες μας στα βουνά , τα μπάνια μας στα νησιά με το σκάφος , τα φαγοπότια μας , τον ανταγωνισμό μας τρώγοντας παγωτά , ένα εγώ ένα αυτή , και τα φρούτα που κυριολεκτικά τα τσάκιζε , ιδίως τα ξυνόμηλα . Η Ανούκ θα ζεί στο μυαλό μου μέχρι να φύγω κι εγώ …

Η συμβίωση μου με τον Sweet μου έχει αφήσει πολλές καλές αναμνήσεις. Τον βρήκα μια νύχτα καθώς περίμενα την μαμά μου να με πάρει μετά το φροντιστήριο. Όταν τον βάλαμε στο αυτοκίνητο κοιμήθηκε κατευθείαν στα πόδια μου, κατά τη διάρκεια της μεταφοράς του στο σπίτι μας. Καθώς μεγάλωνε περνάγαμε πολύ χρόνο μαζί. Τον έβγαζα βόλτες, τον εκπαίδευα με ειδικά snack για επιβράβευση. Αλλά δεν υπολόγιζα ότι μαθημένος ελεύθερος και αδέσποτος δεν τον συγκρατούσε κανένας φράχτης και ότι είχε μάθει να έχει την ελευθερία του , όπως και να μην έχει όρια στον χώρο του. Έτσι μια μέρα έσκαψε, βγήκε από την αυλή μας και χάθηκε. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την συντροφιά που μου προσέφερε!!

Η Εύα ήταν ένα θηλυκό ‘’λυκάκι’’ μεσαίου μεγέθους , που όσο μπόι της έλειπε , τόσο τσαγανό είχε . Μου την έδωσε ένας γνωστός μου φαρμακοποιός , γιατί αν και αντιδρούσε σαν φύλακας δυναμικά , όπως χρειαζόταν στις διανυκτερεύσεις του σε υποβαθμισμένη και επικίνδυνη περιοχή , λόγω της ενεργητικότητας της το σκόρ Εύα –φαρμακείο ήταν 10-0 (στις ζημιές) . Σκόραρε επίσης στο σπίτι μου όπου διέλυσε ένα κηπάκι 20 τ.μ. σε ένα βράδυ . Επίσης έχω να θυμάμαι το ότι , στην προσπάθεια της να με προστατεύσει , όπως νόμισε ,προσπάθησε να επιτεθεί σε μια ηλικιωμένη μαυροντυμένη γυναίκα που μας πλησίασε στην βόλτα μας , χωρίς να το αντιληφθώ . Η Εύα με την εντολή μου σταμάτησε , 1 μέτρο πριν αλλά …. απ΄ την τρομάρα της η καλή γιαγιά λιποθύμησε , ευτυχώς χωρίς συνέπειες στην υγεία της . Η γειτονιά αυτή δεν με σήκωνε πια . Όμως στα χρόνια που ζήσαμε μαζί , η Εύα μου έδωσε να καταλάβω γιατί ο Γερμανικός ποιμενικός είναι στην κορυφή των προτιμήσεων . Σύντροφος και πιστός φύλακας της μάνας μου , γνώριζε πότε θα επιστρέψω 10΄ πριν έρθω σπίτι . Εδειχνε ανησυχία και πήγαινε στην πόρτα ενώ ήμουν πολλά χιλιόμετρα μακριά . Εκτη αίσθηση , όχι υπερβολή . Και οι ζημιές ; Της έδωσα πιο πολύ χρόνο εξάσκησης και όταν ενηλικιώθηκε , έμειναν απλώς ιστορίες για να διηγούμαι.

H Mέλι είναι μια Μαλτεζίνα 8 μηνών! Η ενέργεια και η αγάπη που βγάζει είναι ό,τι πρέπει για να διώξω το καθημερινό μου άγχος. Το να τη βλέπω να παίζει με γάτες και με σκύλους, τρέχοντας πάνω κάτω δίχως να σταματάει σχεδόν καθόλου και τα πανέμορφα μαύρα ματάκια που κεντρίζουν κατευθείαν στο βλέμμα σου ,είναι αυτό που με έχει κάνει να ξετρελαθώ μαζί της. Το λευκό και μακρύ τρίχωμά της διαρκεί μέχρι να βγει στην καθημερινή της βόλτα. Σε όποια λακκούβα βρίσκει μπροστά της , δε χάνει ευκαιρία να βουτήξει και να πλατσουρίσει στα νερά. Όμως με το μπάνιο η Μέλι επανέρχεται στη φυσιολογική της κατάσταση! Λευκή και όμορφη ξανά, με αυτό το λοφίο με το ροζ λαστιχάκι στο κεφάλι της . Το βράδυ, έχει μια δική της γωνιά στο κρεβάτι μου, όπου προσφέρει συντροφιά και ζεστασιά!